Twijfels in Italië
In oktober 2020 komen we met onze fietsen aan in Italië, een prachtig fietsland dat ons serieus op de proef zal stellen. De komende twee weken kunnen we helaas niet ten volle kunnen genieten van deze bestemming. In deze blog lees je alles over onze angsten en twijfels in la bella Italia.
Een moeilijke start in Italië
Vandaag fietsen we van Zwitserland naar Italië, de volgende bestemming van onze reis. We zijn benieuwd naar wat Italië te bieden heeft. We lezen van vele andere fietsers dat Italië tot hun favoriete landen behoort om een fietsreis te maken, we hebben dus best hoge verwachtingen!
Vanaf Lugano in Zwitserland (lees hier alles over ons fietsavontuur in Zwitserland) volgen we de Benjaminse fietsroute die helemaal tot in Rome loopt. We hopen de hoofdstad te bereiken via de Toscaanse heuvels en we hebben nog geen flauw idee welke fietsroute we erna zullen nemen. Blijven we nog wat langer fietsen in Italië, of maken we de oversteek per boot naar Spanje?
Tijdens onze laatste ochtend in Zwitserland zijn de weergoden ons niet goedgezind. We zijn helemaal doorweekt na slechts 5 minuten op de fiets. De felle regen wordt door de harde wind langs alle kanten in ons gezicht geslagen, het is letterlijk niet te harden op de fiets en na slechts 10 km fietsen moeten we noodgedwongen schuilen. We nemen een pauze samen met twee andere fietsers, meisjes uit Zwitserland die we dezelfde ochtend al op de camping ontmoetten. Een warme chocomelk en een koffietje verwarmen ons, maar het begint alleen maar harder en harder te regenen. Rond 13u30 ziet de weersvoorspelling er steeds slechter uit en we beslissen om door het barre weer heen te fietsen, richting Valmadrera in Italië waar we een airbnb voor 3 dagen hebben geboekt. "Slechts" 62 km zeggen we tegen elkaar, dat moet lukken!
Storm Alexis woedt steeds heviger en eenmaal in Chiasso besluiten we om de handdoek in de ring te gooien. In dit weer kunnen we niet fietsen, voor de eerste maal deze reis gooien we de fietsen op de trein. Op de laatste overstap in Moltena gaat het helaas mis. De conducteur beslist dat we niet welkom zijn op de trein met onze fietsen vanwege de drukte, dit terwijl er zich letterlijk maar vijf personen in de wagons bevinden. "Don't listen to him, he is a local idiot!" roepen omstaanders op het perron en ze helpen ons zelfs om de fietsen op de trein te tillen. Opeens spurt de conducteur op ons af en agressief keert hij zich tot Niels, waarna we snel beslissen dat het dit allemaal niet waard is. We hebben geen andere keuze dan zijn slechte dag te accepteren, maar daar staan we dan. Temidden van de vallende avond in een onbekend Italiaans stadje, terwijl storm Alexis op de achtergrond de ene bliksemschicht na de andere op ons afvuurt.
Een volgende trein komt pas een uurtje later aan en er is geen schuilruimte in het station. Onze slaapplaats ligt 12km verder en we beslissen opnieuw om de felle storm te trotseren aangezien het steeds donkerder wordt. De fietspaden staan he-le-maal blank, de route leidt ons over een grote weg met druk verkeer en omdat we die drukte willen vermijden, fietsen we ook nog eens verkeerd. "Ik ben bang", zegt Stefanie tegen Niels wanneer we temidden van een ondergelopen bospaadje staan. We worden letterlijk van onze fiets geblazen, de takken vliegen om ons heen en de kracht van de natuur voelen we als nooit tevoren. "Er is jammer genoeg geen andere keuze!", roept Niels naar Stefanie en we blijven trappen. Ongelooflijk maar waar, uit het niets verschijnt er een loper en we kijken elkaar raar aan. "Wie gaat er nu in hemelsnaam in dit weer lopen?" denken we, al zal de man ongetwijfeld hetzelfde over ons gedacht hebben. Deze man, die we later als onze beschermengel dopen, loopt een kwartiertje langs ons op en stuurt ons langs de gekste paden om weer de goede weg te vinden. We zijn hem nog steeds eeuwig dankbaar!
Wanneer het helemaal donker is komen we eindelijk aan bij onze airbnb voor de komende dagen. De natte kleren worden in een razendsnel tempo uitgedaan, we parkeren onze fietsjes veilig en hangen onze natte spullen op in de gang. Na een warme douche steekt Niels nog even de straat over om de lekkerste pizza ooit uit te halen. "Slechts 4.5 € , dit maakt mijn dag goed!" zegt Niels aan Stefanie. Deze fietsdag voelde voor ons duizend maal zwaarder dan de beklimming van de Alpen, voor het eerst zijn we echt bang geweest. Toch zijn we ook dankbaar, want ondanks de slecht gehumeurde conducteur, stonden er ook weer veel mensen klaar om ons te helpen. De jogger en de man die ons op 100 meter afstand van de airbnb uitnodigde voor een overnachting. We kruipen ons warm bedje in maar slapen nauwelijks, storm Alexis woedt de hele nacht fel en schudt de rolluiken van onze slaapkamer continu door elkaar. Wat zijn we blij dat we vanavond niet in onze tent moeten slapen.
Stilte na de storm
Wanneer storm Alexis is gepasseerd na twee dagen, maken we van de gelegenheid gebruik om Valmadrera te ontdekken. Een leuk stadje naast Como en een fijne dagwandeling geeft een super mooi uitzicht over de stad, eindelijk een blauwe lucht!
Na deze rustdagen fietsen we richting het Como-meer en genieten we van de uitzichten. Toch wringt er iets in onszelf en we kunnen het niet helemaal een plekje geven. Voor de eerste keer tijdens deze fietsreis vinden we onze draai niet meer. We kunnen niet genieten van het fietsen, zelfs niet van de mooie omgeving waarin we onszelf bevinden. Het fietsen door de storm hebben we nog niet helemaal verwerkt en dit komt opnieuw naar boven wanneer we met onze eigen ogen de gevolgen hiervan zien. Straten staan nog steeds blank, bomen zijn uit de grond gerukt, de rivier is uit haar oevers getreden... continu zigzaggen we onze weg doorheen de route die we vaker dan onszelf lief is moeten aanpassen.
Er zit niks anders op dan via de grote wegen verder te fietsen, maar dit zijn we snel beu. Het wordt stiller, niet enkel tussen ons tweetjes maar ook in de ontmoetingen. Een vriendelijke goeiedag langs onze kant wordt zelden beantwoord door de Italianen, we krijgen amper een blik terug. De campings zijn gesloten vanwege covid of de storm, reacties op onze Warmshowers aanvragen krijgen we ook niet meer terug. Het voelt opeens alsof we niet meer overal welkom zijn en we merken aan alles de twijfels bij de lokale bevolking. Lombardije, dat enorm hard werd getroffen tijdens de eerste coronagolf, kruipt volledig in zijn schulp en we vragen onszelf af of dit een goed moment is om dit gedeelte van Italië te bezoeken.
Het hoogtepunt? Fietsen door de Apennijnen!
Vooralsnog heeft Italië ons hart niet gestolen, het contrast met Zwitserland is te groot. Geen besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, overwegend slecht aangelegde fietspaden, veel verkeer dat weinig rekening houdt met fietsers... We bevinden ons nog steeds in het gedeelte dat hard is getroffen door storm Alexis waardoor wildkamperen enorm moeilijk is, de locals staan niet open om hun tuintje open te stellen en we komen vele beverratten tegen (wat wildkamperen nog minder aantrekkelijk maakt). Er is weinig afwisseling tijdens deze eerste dagen en we missen de bergen gepaard met de fysieke uitdaging. Wie had dat ooit gedacht, dat we het afzien op een bepaald moment zelfs zouden missen.
Het is uiteraard niet alleen kommer en kwel, want we hebben zeker ook al wat leuke momenten beleefd in Italië. We vinden het wel belangrijk om dit gedeelte van onze tocht ook te delen, want op wereldreis gaan met de fiets heeft uiteraard ook moeilijke momenten tot gevolg. Toch zien we opeens de mooie kant van Italië wanneer we aan het klimwerk in de Apennijnen beginnen.
De Apennijnen worden ook wel de ruggengraat van Italië genoemd met zo een 1.200km lengte en bergtoppen tot 3.000 meter. Het is heerlijk en uitdagend fietsen in dit koude, maar zonnige weer. Het record aan hoogtemeters wordt opnieuw verpulverd (inderdaad, meer dan in de Alpen!) maar fysisch voelen we ons helemaal in orde.
Op het einde van de eerste fietsdag in de Apennijnen komen we aan bij de enige camping die nog open is. Het lijkt echter een ghost-town en we moeten even zoeken voor we iemand zien. Opeens zien we een oudere man buiten werken en we spreken hem aan, volgens hem mogen we onze tent eender waar plaatsen. Wanneer we de tent uit de tas halen, komt de eigenaar van de camping opeens tevoorschijn. "Jullie gaan toch niet in de tent slapen vannacht? Het gaat heel hard vriezen!". Hij biedt ons een plekje in een van zijn hutjes aan voor dezelfde prijs, want het staat toch vrij + er is verwarming. Daar is opeens toch die gastvrijheid waar we al even naar op zoek zijn in Italië, zou het te maken hebben met de gezonde, frisse berglucht?
Na een zalige, maar toch nog koude, nacht in de berghut springen we de volgende dag heel vroeg op de fiets. Het is heerlijk fietsen en wanneer het zonnetje er door komt fietsen we opeens weer in onze t-shirts. Italië is alles wat we de eerste dagen meemaakten helemaal goed aan het maken, want deze avond vinden we super vlot een plekje om te slapen. We spreken een mevrouw aan die uit haar raampje hangt en we mogen onze tent op haar gigantische domein plaatsen temidden van Italiaanse olijfbomen. Ook al spreekt ze geen letter Engels (en wij geen letter Italiaans), ze komt minstens een kwartiertje met ons babbelen en schenkt ons nog wat verse druifjes.
De twijfel neemt opnieuw de overhand
We vinden opnieuw onze draai tijdens onze fietstocht in Italië, maar van de ene dag op de andere bereiken vele berichten van vrienden en familie ons. Italië zou opnieuw in lockdown gaan, regels worden weer een pak strenger... waardoor de twijfel opnieuw toeslaat. Hoe leuk de afgelopen dagen waren, de sfeer slaat weer om. Het is tijd voor een uitgebreid gesprek en om onze eigen twijfels, angsten en gevoelens op tafel te gooien. Stefanie geeft aan dat ze wilt kijken hoever Italië ons kan brengen en wilt stoppen om haarzelf te laten opjagen door covid. Niels heeft meer twijfels, maar beseft ook maar al te goed dat hij een knop moet omdraaien, anders kunnen we net zo goed de handdoek helemaal in de ring gooien. We blijven fietsen in Italië!
Tijdens een fietstocht van deze aard, of elke reis als koppel van langdurige tijd, heb je momenten van geven en nemen. Niels wilt met heel zijn hart de mogelijkheid aan Stefanie geven om van Italië te genieten, maar een gevoel is een gevoel. De angst neemt het over en de recente afspraak wordt de volgende dag verbroken door Niels, een zeer moeilijk moment in onze relatie en deze reis. Elke vatbare rede wordt echter teniet gedaan door de angst om in Italië voor langdurige tijd in lockdown te moeten zitten. Stefanie beseft vrij snel dat hier niets meer tegenin te brengen valt en kadert heel mooi dat het niet aan haar is om de grootte van Niels zijn angst in te schatten. Van langer fietsen in Italië zou Niels ongelukkig worden en Stefanie 'takes one for the team'. Vanuit Firenze boeken we tickets voor de boot naar Spanje, waar we op dat moment nog zonder PCR test en quarantaine regels binnen mogen.
Niels is Stefanie tot de dag van vandaag nog steeds zeer dankbaar dat ze is hem is gevolgd in zijn twijfels over Italië. We kunnen zeggen dat we hier als koppel sterker zijn uitgekomen en dat het een heel mooi gebaar is om eigen prioriteiten even aan de kant te kunnen zetten voor het geluk van de ander. Na verloop van tijd voelt ook Stefanie dat het financieel en praktisch de betere keuze is, want voor we het weten nemen we de boot naar Spanje waar we in Murcia terecht kunnen bij Niels zijn mama. Warmere temperaturen en familie in een huisje waar we zo langs als we willen welkom zijn, toch een betere plek voor een lockdown dan in Italië.
Een vroegtijdig vertrek
En zo geschiedt. Niet veel later zitten we met onze fietsen en spullen op de trein richting Civitavecchia. Daar nemen we een 20 uur durende ferry richting Barcelona. Een lange reis staat ons te wachten maar we leggen ons neer bij de gemaakte keuze en proberen niet te lang stil te staan bij deze plotse wending in onze reis. De reis met de ferry doet ons dromen over eventueel een langere oversteek met de boot, wie weet wel ooit naar Zuid-Amerika.
Onze rare trip doorheen Italië geeft volgens ons wel een verkeerd beeld over deze fietsbestemming. Het is een prachtig land, maar het had voor ons alles te maken met foute timing. We beseffen dat ons oordeel niet eerlijk is en zeer subjectief, maar een gevoel is een gevoel. Toch zijn we ervan overtuigd dat we deze fietsroute in betere tijden opnieuw een kans willen geven. Heb je nog vragen over fietsen in Italië, avontuurlijke fietsroutes of eventueel de boottocht van Italië naar Spanje, laat het ons zeker weten!
#roadstomovement #italy #visititalia #labellaitalia #cyclingitaly #appennini #appenninimountains #toscana #tuscany #biketraveller #adventurebybike #pedaljourneys #rideyourbike #slowtravel #pedaltheworld #roamtheplanet #discoverearth #fietsvakantie #fietseninitalië #cyclingeurope
