Pay it forward

Tijdens onze reis ontmoeten we mensen die een bijzondere plek in ons hart krijgen omdat ze zo genereus en gastvrij zijn. Mensen openen hun huizen voor ons en wij leren meer over persoonlijkheden, taal, cultuur, geschiedenis... dan we ooit op school hebben geleerd. Tijdens onze reis in de USA ontmoeten we verschillende Trail Angels die onze ervaring op de fiets nog onvergetelijker maken. We leren over de filosofie "Pay it Forward". In deze blog vertellen we je er meer over!

Alpaca boerderij GDMBR

23 augustus 2022 - "Zullen we toch niet nog gaan fietsen?" vraagt Stefanie aan Niels. We zijn net aangekomen in Lincoln na een lift van onze Warmshowers host Valerie en Kevin in Ferndale. Om de wildfires en highway te vermijden stelden ze voor om ons af te zetten op een plek waar we opnieuw kunnen inpikken op de Great Divide. Dat voorstel slaan we niet af, het is fijn om even wat afstand te overbruggen in een minder veilige omgeving. Het is nog maar 12u 's middags dus we hebben voldoende tijd om onze volgende slaapplek te bereiken. Niels twijfelt even maar stemt in om nog te gaan fietsen, het lijkt anders toch maar een verloren dag. Na een lekkere lunch en een videocall met de familie starten we om 14u nog aan onze fietsdag.

Het gaat goed vooruit en de eerste kilometers klimmen we vlot met behulp van onze nieuwe Spotify playlist "songs about America". Muziek galmt door de speakers en doen ons het harde werk vergeten, alsook dient het als afschrikmiddel temidden van grizzly gebied. Na bijna 2 uurtjes klimmen beginnen we aan het échte werk, de laatste 8km van de klim gaan via een smal pad op losse stenen steil naar boven. Boven ons barst het onweer los en voor het eerst sinds weken regent het hard en zijn we opeens goed nat, gelukkig is het niet koud. We bevinden ons hier echt in the middle of nowhere. Niemand kruist ons pad, de donkere wolken leiden ons de weg en we zijn alleen met elkaar en onze gedachten.

Wanneer het stijgingspercentage te veel van het goede wordt, duwen we onze fietsen de laatste 2.5km naar boven. We stijgen meer dan 300meter op heel korte afstand en het gaat TRAAG. "Dit is eigenlijk alles wat ik haat aan fietsen!" roept Niels. "Onweer, duwen, diarree (dat kon er nog wel bij)... en omgeven door beren." De smalle paadjes omgeven met veel boompjes en struiken voelen voor hem aan als een ideale "hinderlaag" en het voelt alsof er elk moment een beer op ons pad kan verschijnen. Stefanie is zijn gegrommel even beu en snauwt hem toe: "Stop toch met zagen, dit helpt ons geen stap verder!", maar ze beseft snel dat Niels even moet uitrazen. Angst is iets raar en wat we tijdens deze reis meer dan ooit beseffen, is dat je nooit in de ander zijn plek mag beslissen hoeveel schrik je voor iets mag hebben. Communicatie is een van de basis beginselen om deze reis als een koppel te doen slagen. We spreken onze angsten en ergernissen uit en zeggen sorry. Hand in hand fietsen (of grotendeels duwen) we het laatste stuk van de klim.

Het lijkt alsof we de verkeerde beslissing hebben genomen om alsnog te gaan fietsen, tot we de top bereiken. Eenmaal boven wacht ons een prachtig uitzicht en een heerlijke afdaling. De zon verschijnt, een regenboog piept om de hoek en Niels voelt zich weer op zijn gemak. We vliegen snel naar beneden en komen dan aan bij wat een van de meest ongelooflijke plaatsen is van deze trip. "The Alpaca Farm". Barbara en John hebben een soort van holy grail voor fietsers gemaakt. Ontzettend veel plaatsen om je tent te plaatsen, maar nog beter, een vijftal ontzettend mooie en praktisch ingerichte cabins, elk in een eigen thema. Vanavond slapen wij in "Den Schuur" temidden tussen de bergen. Je voelt de passie en liefde van John en Barbara in deze plek, de cabins zijn gezellig ingericht en op elk detail is er gelet. Een fles wijn en de M&M's staan klaar, havermout voor ontbijt en wat poepzalf is ook ter beschikking. Een polaroid camera staat op de tafel voor het gastenboek en onze selfie komt tussen de honderden andere foto's te hangen. Meer dan 400 fietsers ontvangen ze hier elk seizoen.

Volgende tekst hangt aan de spiegel: The philosophy we practice in offering this cabin and its contents to you is: pay it forward. We don't ask for monetary donations for you to stay here, but instead we hope that in the future you will repay our kindness to you by paying it forwards to others.

We zetten ons vol ongeloof neer op hun buitenveranda en tot onze verbazing ligt de frigo vol met blikjes frisdrank en bier, maar we vinden er ook vers gemaakte sandwiches. We kunnen het echt niet geloven dat dit alles is gratis is, tranen schieten in onze ogen en na een zware fietsdag voelt deze plek aan als de hemel. Na een koude buitendouche, verse sandwiches en een cola zijn onze batterijen opgeladen. We praten met Barbara en John, Barbara vertelt ons dat ze dit al 25 jaar doet. John was de fietser die het langst is gebleven, 6 jaar geleden fietste hij zelf de Great Divide en hij ontmoette Barbara hier. Nadat hij zijn reis had afgemaakt, kwam hij terug en werden ze een koppel. We kruipen ons stapelbedje in en zijn dankbaar voor deze geweldige mensen die steeds ons pad kruisen. Wanneer we warm in bed liggen, de bliksemschichten buiten zien en de coyotes horen huilen, vergeten we het harde werk en de ruzie en dat is het net waar het om gaat tijdens deze reis, we zien soms 100% af maar genieten 200% van deze ontmoetingen.

Trail Angels

Wanneer we in Helena aankomen zien we een man bedelen aan de verkeerslichten. We geven onze bananen aan hem en de grootste glimlach (zonder tanden) verschijnt. Het voelt steeds goed om te geven aan anderen, ook al is het maar een simpele banaan. We hebben vaak het gevoel dat we niet veel kunnen doen in zulke situaties, maar we doen ons best en zijn ervan overtuigd dat elke kleine handeling een wereld van verschil maakt. Een bedelaar aan de supermarkt zal altijd een koek, fruit of frisdrankje krijgen van ons. Met een andere fietser of hiker delen we maar al te graag onze zak chips of water. Op deze manier kunnen we (nog) niet alles terug betalen wat we ooit zelf hebben ontvangen, maar het is een begin.

's Avonds zijn we welkom bij Matthew en Marry Ellen die ons trakteren op een super lekkere vegan maaltijd. We delen reisverhalen en zijn enorm geboeid door hun avonturen op de tandem, hun levenservaring en oprechte interesse in onze kant van het avontuur. Wanneer Marry Ellen vertelt dat ze 81 is vallen we bijna van onze stoel. Volgende maand gaan ze naar Italië voor een hiking trip en later op het jaar vertrekken ze voor een drietal maanden op een kleine wereldreis. Ze zijn een voorbeeld voor velen en het moet geweldig zijn om op deze manier oud te kunnen worden. Wanneer ze horen dat we al enkele weken proberen om af te spreken met onze vrienden Annelies en David, die maar een 150-tal kilometer voor ons fietsen, twijfelen ze geen seconde en stelt Matthew voor om ons de volgende dag een lift te geven om bij onze vrienden te zijn.

Door het geweldige gebaar van Matthew kunnen we met ons vieren door Yellowstone fietsen. We slapen op campings en bevinden ons tussen andere toeristen, maar ook daar vinden we trail angels. De overbuurman die ons een biertje aanbiedt, de andere buurman die voorstelt om iets voor ons mee te nemen van de winkel. Wanneer we de volgende ochtend wakker worden zien we in onze bearbox wat wraps en onderstaand briefje liggen, heerlijk toch!

Hotel overnachting in Jackson

Na anderhalve week te hebben gekampeerd in Yellowstone en Grand Teton Nationaal Park nemen we afscheid van onze vrienden. Wij gaan richting Jackson, een stad waar een bezoek aan de supermarkt, fietswinkel en outdoor winkel gepland staat. Rond de middag bereiken we Jackson, de stad waar Johnny Cash het over heeft in zijn nummer met June Carter. "We got married in a fever"... Toepasselijk!

Wanneer we bij een fietsenzaak stoppen, ontmoeten we Robin. Onmiddellijk overwelmt ze ons met haar enthousiasme en is ze heel nieuwsgierig naar onze reis. We slaan een praatje en voor we het weten nodigt ze ons uit om bij haar te komen logeren. "I only have a tiny apartment and no spare bedroom, so it's not a lot!" maar onze dag kan al niet meer stuk. We houden contact en spreken later af via Whatsapp om de details te bespreken. In de tussentijd kopen we een nieuwe lager voor Stefanie haar voorvork, doen we boodschappen en slenteren we een beetje door het mooie Jackson. Wanneer we even wat willen relaxen in het park en Niels op zoek gaat naar vers fruit, krijgt Stefanie telefoon van Robin. Niels komt terug en treft Stefanie vol ongeloof aan. "Je zal nooit geloven wat Robin heeft gedaan voor ons?!"

Iets later staat ze bij ons in het park, een brokje positieve energie. Ze legt uit dat haar appartement niet gepoetst is en ze geen tijd had om op te ruimen. Ze wilt ons absoluut helpen en heeft dan maar een hotel voor ons geboekt, hier in Jackson waar de prijzen de pan uit rijzen. Ze wilt deze hotelovernachting cadeau doen aan ons, iets schenken zoals ze aan haar kleinkinderen zou willen doen. Vol ongeloof accepteren we haar aanbod, denkend waaraan we dit weer verdiend hebben. Ze heeft zelfs al voor ons ingecheckt en begeleidt ons naar ons kamertje, bijna pal in het midden van de stad, ons geluk kan niet op. Voor het eerst in de USA slapen we in een hotelkamer en nog wel op deze manier. We bedanken Robin, beloven haar dat we deze prachtige geste zullen doorgeven en genieten van een warme douche.

We fietsen voor een goed doel!

De fiets is ons vervoersmiddel tijdens deze reis, maar het is zoveel meer dan dat. Het brengt ons in contact met mensen en deze ontmoetingen maken onze reis onvergetelijk. Maar waar voor ons onze fietsen zo vanzelfsprekend zijn, is dat voor vele mensen jammer genoeg niet. Er zijn mensen die geen geld hebben voor een fiets, er zijn kinderen die niet het geluk hebben dat hun ouders hen leren fietsen.

Om deze redenen hebben we een inzamelingsactie opgestart met Fietsersbond Vlaanderen. Ons doel is om € 1.000 in te zamelen om op deze manier 20 fietsen rijklaar te maken voor kwetsbare gezinnen. Fietsen zou geen voorrecht mogen zijn, het moet in onze ogen toegankelijk zijn voor iedereen.

Wil je ons helpen bij het inzamelen van dit bedrag en een verschil maken voor kwetsbare gezinnen? Doneren kan je doen via deze link of je kan ook een bijdrage storten via onderstaande gegevens:

• IBAN Rekeningnummer: BE58 7390 1417 9579

• BIC Code: KREDBEBB

• Op naam van Niels Weltens (dan zijn er geen transactiekosten, wij maken het geld integraal over)

• Gelieve in de mededeling te vermelden dat het een bijdrage voor het goede doel is

• Stuur ons een berichtje zodat we jou kunnen bedanken!

Alvast super merci om ons hierbij te helpen!