Pauzeknop tijdens onze wereldreis
Onverwacht duwen we op pauze tijdens onze wereldreis. Geen gemakkelijke beslissing, maar wel eentje die nodig is. We luisteren naar ons gevoel, naar wat ons lichaam zowel fysiek als mentaal even nodig heeft, RUST. De statistieken van de fietsreis worden naast ons neergelegd en we verleggen de focus voor een maandje. Eerdere ontmoetingen en onze fietsen leiden ons naar Estes Park, Colorado. Hier wordt het snel duidelijk dat een wereldreis met de fiets niet betekent dat je continu in het zadel moet zitten, maar dat er ook ruimte is voor een andere vorm van inspanning en ontspanning.
Onvergetelijke ontmoetingen in Colorado
25 september 2022 - We hebben een koude nacht achter de rug in Rocky Mountain National Park. De vorst staat op onze tent en op de fietsen, Niels zijn handen bevriezen wanneer hij het ontbijt uit de bear box haalt. Onze buren nodigen ons uit om in hun warme trailer ons ontbijt te eten en trakteren ons op een theetje en koffie. Terwijl het binnen reuze gezellig is komt buiten de zon piepen en alvast onze eerste spullen drogen. Heerlijk zijn deze rustige ochtenden in goed gezelschap.
"Nu moeten we echt vertrekken.", zegt Niels tegen Stefanie wanneer het bijna 10u is. Vandaag fietsen we namelijk over de Trail Ridge Road, "the highest continuous paved road in the United States." Een klim tot 3713 meter hoogte (12183 feet) zonder ook maar 1 vlak moment. Een serieuze uitdaging, maar opnieuw hebben we zin om de Continental Divide over te fietsen (de hoeveelste keer al?). Dit wordt het hoogste punt dat we tijdens onze fietsreis aantikken en we voelen het gebrek aan zuurstof. We gaan trager dan normaal, hebben last van onze maag en zijn iets korter van adem, maar tegelijkertijd zijn de uitzichten fenomenaal. De vermoeidheid van de voorbije dagen doorheen The Great Basin komt terug de kop opsteken en Stefanie begint last te krijgen van haar knie, maar het wordt toch een van de mooiste fietsdagen van onze reis.
We weten dat de beloning na de klim groot zal zijn. Na een prachtige afdaling waarbij we soms sneller dan de auto's naar beneden vliegen, staat ons een warm bed te wachten in Estes Park. Daar hebben we afgesproken met Bie & Steven, een Belgisch koppel waarmee we in contact zijn gebracht via onze eerste Warmshowers host Mieke & Eric. Het is al snel 18u wanneer we hen ontmoeten bij een lokale brouwerij, klaar voor een verdiend pintje, maar helemaal kapot en vermoeid komen we aan. Bie en Steven zijn ontzettend warme mensen en het klikt vanaf het eerste moment. Nadat we worden voorgesteld aan hun schattige hondjes Athena en Tripel, koken ze een lekkere maaltijd voor ons. We hebben ontzettend interessante gesprekken over hun wereldreis en ze bieden ons een warm bad aan, het eerste sinds lang. We worden in de watten gelegd en wanneer Niels samen met Steven nog een stukje Belgische sportgeschiedenis bekijkt tot 1u 's nacht (Go Remco!), kruipt Stefanie onder de wol in een zalig bedje.
De volgende dag gaan we samen met hen en de hondjes wandelen, om daarna richting Denver te rijden waar er een samenkomst is van Belgen die allemaal in Colorado wonen. Een gezellige ontmoeting met zoveel boeiende verhalen. Belgen die verhuisd zijn naar Colorful Colorado, ieder met een eigen verhaal en redenen. De één is hier voor het werk, de ander voor de liefde. Er is zelfs iemand, hoe kan het ook anders, die naar de USA is verhuisd om zijn Belgische kennis van bier brouwen te delen. Wij krijgen te horen dat ze onze reis moedig vinden maar wij zijn meer onder de indruk van hun verhalen.
Hondenoppas
Wanneer Bie & Steven ons vertellen dat ze in oktober terug naar België gaan en nog een huis en hondenoppas zoeken krijgen we het een beetje warm vanbinnen. 's Avonds fluistert Niels naar Stefanie: "Het zou echt iets voor ons zijn om hier op de hondjes te letten, zouden we niet voorstellen dat wij het kunnen doen?"
Veel twijfels komen naar boven, nu al pauzeren?"We zijn slechts zes maanden onderweg, is het niet te vroeg? En hoe zal het vervolg van onze reis er uitzien want wanneer we in november weer verder fietsen zal Colorado onder een dik pak sneeuw liggen. En wat gaan we de komende dagen doen voordat Steven & Bie naar België vertrekken, lopen we hier niet in de weg?" Vele vragen steken de kop op en ons verstand probeert te vertellen dat het geen verstandige beslissing zou zijn, maar ons gevoel zegt iets anders.
Voor Niels is het vrij snel duidelijk, enkel en alleen in de afgelopen twee weken hebben we verschillende keren tegen elkaar gezegd dat we rust nodig hebben, even een dak boven ons hoofd. Hij beseft dat dit even exact kan zijn wat we allebei nodig hebben. Stefanie heeft het iets moeilijker met de pauzeknop in te drukken, nu al lichtjes in paniek voor wat er ons in november dan staat te wachten. Toch luistert ook zij naar haar gevoel en haar lichaam. Haar knie moet rusten, Niels moet een paar kilo's bijkomen en ook zal het goed doen om even niet op de fiets te zitten. We besluiten om het voor te stellen aan Bie en Steven.
Zij begrijpen ons gevoel maar al te goed. Bijna 30 jaar geleden vertrokken zij ook op wereldreis, dat ook hun huwelijksreis was, met een plan van 7 jaar om de wereld rond te reizen. Na 6 maanden bleven ze steken in Miami. Er was ook nood aan rust of zoals Bie het omschrijft: "Ik wou voor mijn eigen plantje kunnen zorgen". Die gevoelens zijn bij ons zo specifiek nog niet aan de orde maar er is wel de nood om een plek wat beter te leren kennen. Niet elke dag ons tentje inpakken en bewegen naar een andere plek. Even nood aan een zetel, een keuken en een frigo. Het zijn die simpele dingen die ons terug wat energie kunnen geven, samen in combinatie met een andere soort beweging zoals yoga en hiken. Twee dingen die we de voorbije weken te hard hebben verwaarloosd.
Bie en Steven reageren dan ook enthousiast op ons voorstel: "Athena en Tripel willen niks liever". Wanneer ze ook nog eens benadrukken dat we er zo slecht en vermoeid uitzagen bij aankomst is het duidelijk dat we de juiste beslissing nemen.
Roadtrip in Colorado
Voordat Bie & Steven naar België vertrekken gaan wij op ontdekking in Colorado. De herfst is hét ideale moment om de bergen van Colorado te bewonderen, de Aspen Trees kleuren in oktober helemaal geel en in combinatie met de Pine Trees kan je een prachtig kleurenspel aanschouwen. In het begin doet het pijn, al die mooie routes waar we normaal gingen fietsen zien we nu vanuit het autoraam. Het geeft een andere dimensie aan je reis. Je ziet en hoort niet alles, je voelt de wind niet en 's avonds smaakt het eten niet zo hard. Reizen op de fiets doet iets met je zintuigen, reizen met de auto maakt alles wat makkelijker. Het een is niet beter of slechter dan het ander, maar de ervaring is zeer anders. We draaien onze knop om en genieten met momenten van het snellere tempo. "Volgende maand zitten we terug op die fietsen, vol energie, laat ons genieten van de afwisseling". En het moet ook gezegd worden dat we best wel wat dingen hebben gezien en gedaan waar we anders niet waren geraakt.
We rijden door Glenwoord Canyon, doen een hike naar Crater Lake bij Maroon Bells (wellicht de mooiste plek van Colorado) waar we het mooiste plekje ooit vinden om onze tent op te zetten. Wanneer we over Independence Pass rijden zijn we sprakeloos door de eindeloze uitzichten op de Rocky Mountains. Onze liefde voor de bergen wordt met de minuut groter en wanneer het zonnetje ook nog eens bijna elke minuut van de dag straalt begrijpen we steeds meer waarom Bie en Steven in deze omgeving zijn komen wonen. De timing voor de roadtrip is perfect. De kleuren, de sneeuw, de herfst, alles klopt en het is een schouwspel dat ons nog lang zal bijblijven. We stoppen onderweg voor enkele korte hikes en gooien de kofferbak vol lekkers, heerlijk om dat gewicht niet zelf te moeten meezeulen.
Zelfs tijdens de road trip openen mensen hun deur voor ons, van Warmshowers hosts tot andere Belgen die in Colorado wonen. De meeste campings zijn gesloten en de opties zijn beperkter, toch slagen we er makkelijk in om steeds een overnachting te vinden. Zo spreken we ook voor een tweede keer af met Guido en Colleen, ondertussen al Nonkel Guido en Aunt Colleen gedoopt, een Belgisch - Amerikaans koppel waar we dankzij een oud collega van Niels mee in contact kwamen. Ze nemen ons mee op uitstap naar Denver en het RedRocks Amfitheater, een iconische plek voor optredens. Het wordt een topweekend in de Denver-Boulder omgeving en we sluiten af met Belgische frietjes, beter wordt het niet!
Dagboek van een huis oppas
Bij het schrijven van dit verslag zijn we alleen in het huis van Bie & Steven, hoe gaan we dit nu aanpakken? Na een half jaar buiten te leven en geen huis te onderhouden is het best wel even wennen. We besluiten om een dagplanning te maken. Om 7u staan we op, welja, worden we gewekt door Tripel die met al haar enthousiasme bij ons op bed komt springen. Even knuffelen maar daarna wordt ze stilaan ongeduldig, klaar voor het ontbijt. Na de hondjes eerst eten te geven gaan wij sporten. Stefanie doet wat yoga en Niels gaat vol enthousiasme opnieuw aan de slag met de oefeningen van zijn bewegingscoach in Gent. Hierna maken we een gezond ontbijtje en bespreken we tijdens de koffie wat er op ons to-do-lijstje zal verschijnen. Dat lijstje bestaat uit: Instagrammen, bloggen, foto's uitzoeken, mails en berichtjes beantwoorden... Het lijkt wel alsof we aan het werk zijn met momenten. Naast dit allemaal en een dagelijkse wandeling met de hondjes, vinden we dat we ook een dagelijkse uurtje of twee me-time verdienen. Dit wordt gevuld met meer sporten, een boek lezen of eens een filmpje kijken... wat we ook doen, de ander mag zich niet mengen in de beslissing.
Als we toch één nadeel mogen geven bij het indrukken van de pauzeknop? Onze hoofdjes hebben ruimte en tijd, ondertussen denken we na over onze toekomst, soms iets te veel. Welke richting willen we uit met onze blog? Wat halen we hier nog uit? Steken we hier niet te veel/te weinig tijd in? Vooral Stefanie's hoofd is plots niet meer leeg, het loopt vol met allerlei ideeën en begint als een razende te schrijven en lijstjes te maken. Maar de faalangst komt op een gegeven moment naar boven en ze geeft toe dat ze zich voelt hoe ze zich vroeger op school voelde. De lat te hoog leggen en in een freeze modus geraken. Beter niks meer doen, dan falen denkt ze dan, maar tegelijkertijd komt ze niet tot rust.
Gelukkig zitten we hier in een prachtige omgeving en maken we na de middag tijd om te hiken, we wisselen korte wandelingen met de hondjes af met wat langere hikes in Rocky Mountain National Park (daar mogen de hondjes helaas niet mee naar toe). Wat een luxe is het om een Nationaal Park in je achtertuin te hebben, de lijst aan hikes die we willen doen is eindeloos en we beseffen al snel dat onze tijd hier te kort is. Buiten zijn zorgt ervoor dat de mist in ons hoofd wat weg trekt. Het is onze liefde en passie om te schrijven over reizen, het is een creatieve uitlaatklep. Alleen moeten we voor ons zelf op zoek gaan naar een duurzame manier om dit allemaal draaiende te houden. Mensen inspireren is de reden waarom we deze blogs schrijven, maar in eerste instantie mogen we onszelf hier niet uit het oog verliezen. Een zoektocht waar we later hoogstwaarschijnlijk nog wel wat dieper op zullen ingaan.
Wanneer ons eigen lijstje is afgewerkt houden we ons bezig met de huishoudelijke taken. We gaan naar het containerpark, stofzuigen, doen de strijk en legen de brievenbus. Op de dagen dat het nog niet te koud is werkt Niels wat in de tuin terwijl Stefanie binnen alles netjes maakt. Op deze manier voelen we ons ook nuttig en hebben we het gevoel dat we iets terug kunnen doen voor het feit dat we hier welkom zijn. Onze liefste hondjes kijken ons rond 16u30 hoopvol aan, etenstijd alweer! Waarna wij zelf ook in de keuken aan de slag gaan. Niels leeft zich uit en maakt de lekkerste vegan gerechten, terwijl Stefanie een voorraad verse granola en pompoen brood maakt. Een oven is één van de zaken wat we heel hard missen tijdens het reizen.
Op het einde van de dag maken we ons hoofd helemaal leeg met het kijken van een filmpje of documentaire op Netflix, de een al wat beter dan de andere, of het lezen van een boek. Soms liggen we gewoon wat in de zetel bij het vuurtje pratend over onze avonturen, als we maar niet denken aan alles wat "nog moet".
Ben jij nog op zoek naar een huis en/of dierenoppas?
In België hielpen we ook al vrienden en familie uit de nood (en zij ons omdat we sinds 2020 zonder huis zaten omwille van Covid), maar wanneer iemand ons vraagt om op zijn of haar huisdier te passen dan zeggen we geen nee!
Misschien kunnen wij jou ook wel helpen? Stuur ons gerust een berichtje!
Hier kan je onze CV vinden.
