Op wereldreis tijdens corona

Met de fiets van België naar Spanje, een ongewilde change of plans leidde uiteindelijk to onvergetelijke ervaringen. Lees er alles over in deze blog!

Onze eerste meters voor de bepakte fietsreis

1 april 2020, deze datum stond zeven maanden lang gemarkeerd in onze agenda. “De start van onze wereldreis op de fiets!” We kochten twee fietsen, een tent en nog heel wat outdoor spullen. Deze periode werd een rollercoaster van blogs lezen, outdoor winkels bezoeken, korte fietstrips maken en 100 keer uitleggen aan iedereen wat ons idee was. Velen verklaarden ons voor gek, op reis mét de fiets?! Hoe pak je dat aan? Eerlijk, we hadden zelf geen flauw idee! Je kan andere fietsers volgen en hun verhalen lezen, maar wat het echt inhoudt weet je niet tot je er zelf aan begint. Het enthousiasme en de wens werd des te groter, we hadden zin in dit nieuwe avontuur en het kriebelde meer en meer in ons buikje om er echt aan te beginnen.

Plannen jullie de hele fietsroute dan op voorhand?

Onze initiële plan van de wereldreis

Na heel wat opzoekingswerk beslisten we om onze fietsrichting in grote lijnen vast te leggen. We zouden van Gent naar Kopenhagen fietsen en boekten een vlucht om op 17 juni 2020 van Kopenhagen naar Alaska te vliegen. Van daaruit zouden we naar het Zuiden fietsen om hopelijk Ushuaia, Argentinië, te bereiken. Hoe lang we daar over zouden gaan doen, daar hadden we geen idee van. Sowieso zouden we alles op ons eigen tempo doen, geen rush en indien nodig onze plannen onderweg aanpassen.

En toen kwam corona...

In januari 2020 vingen we het eerste nieuws op omtrent covid in Wuhan. De miljoenenstad in China ging in totale lockdown. Op dat moment hadden we nog totaal geen idee welke impact dit virus op onze plannen zou krijgen. Het leek een "ver van ons bedshow". Ondertussen waren we ijverig bezig om onze to-do lijst af te werken. Er werden al wat spulletjes ingepakt in ons huis, we gingen naar de arts voor onze vaccinaties en we brachten onze administratie in orde. De laatste weken op het werk waren aangebroken, nu is het voor écht!

12 maart 2020, persconferentie door onze federale regering om 20u ‘s avonds. Verbijsterd zaten we naar de televisie te kijken en keken we elkaar vol ongeloof aan. “Hoe is het toch zo ver kunnen komen?" Het hele land ging in lockdown en bijeenkomsten werden verboden. Thuiswerk werd een must en sociale contacten moesten gemeden worden. Onze eerste gedachte was ‘We zullen ons afscheidsfeestje moeten annuleren!’, nog steeds in de hoop om twee weken later op 1 april te vertrekken op onze fietsreis. We zaten in een fase van totale ontkenning en een dag later kwam pas het volle besef dat we onze trip niet zouden kunnen starten. In plaats van op onze droomreis te vertrekken, moesten we opeens uitzoeken hoe we dit financieel het best konden aanpakken en een nieuwe woonplaats zoeken, ons huurcontract stopte namelijk op 31 maart.

In de daaropvolgende weken hebben we zowat alle emoties ervaren, van kwaadheid tot verdriet en van troost zoeken tot ongeloof. Uiteraard horen tegenslagen ook bij een wereldreis, maar dit voelde onwezenlijk aan. Onze droom werd aan diggelen geslagen door Covid-19.

Veel dank aan vrienden en familie!

Gelukkig konden we tijdelijk terecht in een appartement van Stefanie haar collega. We konden beiden ook nog even blijven werken op de huidige job, dit van thuis uit. Na twee en een halve maand Gent en omstreken verder ontdekt te hebben met de fiets en te voet hadden we nood aan een andere omgeving. We zaten in een appartement en hadden nood aan een tuin en meer natuur om deze crisis wat draagbaarder te maken.

Vanaf half juni was het toegestaan om opnieuw te reizen in ons eigen land en konden we gelukkig terecht in Niels' ouderlijke huis te Limburg. We beslisten om ons initieel plan uit te voeren en we fietsten op vier dagen tijd van Gent naar Kaulille. Deze eerste etappe van onze wereldreis was 250 km lang en startte op 18 juni. Dit voelde zo goed! We proefden van de enorme vrijheid, we hadden onze allereerste Warmshowers ervaring en kampeerden voor het eerst in onze tent. Corona leek voor het eerst sinds maanden opeens heel ver weg te zijn.

Aangezien we nog ook nog verlofdagen hadden staan en de situatie ondertussen wat beter leek te gaan, besloten we om twee weken te fietsen in Nederland en Duitsland. Het bleek een ideale trip om onze reisspullen uit te testen en we leerden al een paar zaken bij. Toen we terug richting huis fietsten stak de wrevel weer op. ‘Waar wachten we eigenlijk nog op?’ vroegen we ons af.

Fietsen door Heuvelland in Zuid-Limburg (NL)

We besloten om onze fietsreis te starten!

01 september 2020, een nieuwe datum in de agenda, een nieuwe richting om uit te gaan. We besloten om een nieuwe planning op te maken en om van onze droomreis werkelijkheid te maken. Met vele vraagtekens en een portie goede moed, zeiden we voor de derde maal op een half jaar tijd ‘tot ziens’ tegen “ons” huisje. We hadden totaal geen idee waar de reis ons zou brengen, want covid kon op elk moment een stop zetten op deze onderneming. We blijven echter, tot de dag van vandaag, nog steeds van mening dat je met een portie gezond verstand al heel ver komt. Tijdens het fietsen komen we heel weinig mensen tegen, slapen we vaak in de tent en we vormen onze eigen bubbel. We wachtten op dat moment uiteindelijk al vijf maanden af en het voelde een beetje aan als een ‘nu of nooit-moment’.

We zijn enorm dankbaar dat we dankzij covid extra quality time met vrienden en familie konden doorbrengen. Het ontdekken van ons eigen landje was daarbovenop een leuke tijd en we blikken hierop terug als een enorm leerrijke en warme ervaring. Het werd een emotioneel afscheid in september, helaas zonder de nodige knuffels, maar eindelijk konden we zeggen “WE ARE ON THE ROAD!”.

We ontvingen op 01 september veel berichten dat het stoer was om toen op reis te vertrekken. Voor ons voelde het meer aan als een evidentie dan stoer. Minder evident was het bedenken van een nieuwe route, want omwille van de seizoenen konden we ons initieel plan om naar het Noorden te fietsen niet starten. Het Oosten heeft even door onze hoofdjes geslopen, maar uiteindelijk besloten we om Zuidelijk te fietsen richting Spanje. Niels zijn mama woont in de buurt van Murcia en op die manier hadden we altijd een extra vangnet bij het uitbreken van nieuwe covid verspreidingen. Op die manier zijn we ook nog steeds relatief dichtbij huis, zou er op het thuisfront iets moeten gebeuren.

De eerste weken hebben we ontzettend genoten op de fiets. We ervaarden het ultieme gevoel van vrijheid en wat was dit heerlijk! Het fietsen ging steeds vlotter, onze billen deden steeds minder pijn en we vonden een soort van routine in ons nieuwe dagelijkse leven.

Covid, round 2!

Helaas werd onze vrijheid vrij snel opnieuw ingeperkt omwille van de covidpandemie. De cijfers evolueerden negatief in Frankrijk dus na slechts twee weken besloten we al om onze route te veranderen. Daarbovenop dekten de reisverzekeringen op dat moment geen rode zones, zelfs niet als je met de fiets zou vallen. Iets was later gelukkig (en logischerwijs!) toch nog werd aangepast in de voorwaarden. We besloten om Frankrijk te verlaten na de Vogezen om zo via Zwitserland naar Italië te fietsen. We beseften toen al snel dat we onze route nooit zelf in de hand zouden hebben en daar waren we helemaal oké mee.

Achteraf gezien zijn we zo blij dat onze route ons door het mooie Zwitserland heeft geleid. Prachtige blauwe meren en besneeuwde bergtoppen, dat is een landschap waar we ons wel in konden vinden. We fietsten de Alpen over via de Gotthard Pas en kwamen zo Italië binnen. Wat een hoogtepunt waren deze twee weken in Zwitserland! Lees alles over onze avonturen in het prachtige Zwitserland via deze blog.

Na slechts enkele dagen in Italië zat covid ons daar al snel op de hielen. De maatregelen werden steeds strenger en in het eerdere zwaar getroffen gebied van Lombardije, voelden we de twijfeling bij de mensen. ‘Vinden we het wel leuk dat deze Belgen hier komen fietsen tijdens de pandemie?’ hoorden we hen denken. Contact leggen werd opeens moeilijker, er waren geruchten van een nieuwe lockdown, campings sloten sneller hun deuren, een plekje vragen bij mensen in de tuin werd een hele opgave… (lees hier alles over onze twijfels in Italië) Het ging helaas van kwaad naar erger en we voelden ons beiden niet meer goed om hier verder te reizen. Spanje en Niels zijn mama stonden op ons te wachten en we wilden geen risico nemen om vast te komen zitten in Italië, een land dat zeker en vast een nieuwe kans verdient in coronavrije tijden. We besloten dan ook om vanuit Civitavecchia, in de buurt van Rome, een 20u durende ferry te nemen tot in Barcelona.

Plots hadden we een einddoel dat niet meer zo ver af leek. We genoten van de laatste twee weken op de fiets waar de regen en wind plaats maakten voor het zonnetje en de zee. We arriveerden bij Niels’ mama op een goed moment, want ook hier werden de regels opeens strenger en de provinciegrenzen werden van elkaar afgesloten. Toch was ons Spaans avontuur tussen de zee en de bergen fantastisch, lees er hier alles over. Na net geen twee maanden op de fiets, leek het surreëel om een tussendoel bereikt te hebben. Ongeveer 2 700 km op de teller en nul platte banden later vonden we voor even een nieuwe thuis. We prijzen ons enorm gelukkig en voelen ons bevoorrecht dat we dit konden ervaren.

Ondertussen is het mei 2021 en zijn we helaas terug in België sinds enkele maanden. In Spanje brachten we een groot gedeelte van onze tijd door in lockdown en het uitblijven van perspectief woog steeds zwaarder door op ons allebei. Wat doet het deugd om dichter in de buurt te zijn van al onze geliefden.

Het is heel moeilijk om onze gevoelens hieromtrent te beschrijven aan iemand die niet in onze schoenen staat. Kunnen dromen over een dergelijke reis is een luxeprobleem, iets waar we ons maar al te goed bewust van zijn. Daarnaast leef je voor een lange periode heel hard toe naar deze reis en laat je veel dingen links liggen om die droom te kunnen waarmaken. Daar waar we maar al te goed beseffen dat we ons gelukkig mogen prijzen, voelt het met momenten aan als zeer oneerlijk. We hebben gevloekt, geroepen, geweend... en dit gebeurt nog steeds. We zijn heel dankbaar dat al onze vrienden en familie nog steeds gezond zijn en we tellen stap per stap af naar betere tijden en het plannen van een nieuwe fietsreis. We houden jullie ongetwijfeld op de hoogte!