Is fietsen in Zwitserland duur?
We zijn slechts twee weken geleden gestart met onze fietstocht naar Spanje wanneer we te horen krijgen dat het Zuiden van Frankrijk volledig rood kleurt omwille van covid. Destijds, in september 2020, geeft ook onze verzekering te horen dat we niet gedekt zijn in rode gebieden. Even overheerst paniek wanneer we beseffen dat we doorheen Zwitserland moeten fietsen. Hoe gaan we dat ooit klaar krijgen met ons reisbudget van EUR30 per dag? Little did we know!
We hebben net de Franse Vogezen achter ons gelaten wanneer we via het Jura gebergte Zwitserland binnen fietsen. Geen korte bergjes meer, maar de eerste echte cols staan ons op te wachten. Tijdens onze eerste fietsdag overwinnen we net geen 1.200 hoogtemeters, een voorproefje van wat Zwitserland te bieden heeft. Het is de eerste keer dat we meer dan een uur aaneensluitend klimmen en stukjes van 18% stijging voor de voeten krijgen geworpen. Het eerste sport gelletje wordt een feit en geeft ons een portie extra energie om door te gaan. "Het is voor dit soort momenten dat ik het doe", denkt Niels bij zichzelf. Zalig afzien, maar de beloning is des te groter wanneer je de top bereikt na een dagje klimmen.
Op het einde van onze eerste dag in Zwitserland komen we aan in Tavannes, waar we onmiddellijk proberen om bij mensen thuis te kamperen. We verwoorden het echter niet goed en zonder volle overtuiging, waardoor de mensen ons meteen doorsturen naar een camping in de buurt. De moeder stuurt haar 11-jarige dochter met ons mee om de weg te tonen. Helemaal afgepeigerd kunnen we haar niet volgen op die steile stukken, het jonge meisje moet toch eens met ons lachen. Uiteindelijk komen we aan bij een mooie boerderij, camping Belfond, waar we ons tentje kunnen installeren.
Tijdens het opzetten van onze tent zwaait er bij het aangrenzende restaurant opeens een groot raam open. Voor ons verschijnt een goedlachse man met een witte kokshoed op zijn hoofd: "Zijn jullie met de fiets hier?" - "Ja, helemaal vanuit België" zeggen we in koor. We slaan kort een praatje met de vriendelijke man en krijgen een glaasje Schnapps aangeboden. Een ideaal slaapmutsje want voor we het goed en wel beseffen is het opeens donker wanneer we onze pasta koken. Niet veel later liggen we in dromenland, af en toe worden we wakker geflitst door een passerend onweer, wat toch een pakje dreigender lijkt tussen de bergtoppen.
Een ontmoeting die onze reis doorheen Zwitserland verandert
Vandaag staat er een korte rit op het programma. We plannen om tot Sonceboz te fietsen om van daaruit de trein te nemen tot Biel. Je kan namelijk maar één weg nemen naar Biel en dat is via een autostrade die ook nog eens door een tunnel loopt. "Best te vermijden", lezen we op de meeste forums. Om deze reden kan je ook voor slechts 1CHF een treinticket kopen als fietser. We zijn echter niet op de hoogte dat deze goedkope tickets enkel via het postkantoor aangekocht kunnen worden. Het enige postkantoor in de buurt van het station is slechts vijf minuutjes geleden gesloten voor een drie uur durende middagpauze.
We contacteren Christian, onze Warmshower host voor die avond, om te laten horen dat we een pakje later zullen arriveren hierdoor. Hij vertrouwt ons echter toe dat de reputatie van de snelweg niet terecht is en het wel veilig kan om deze als fietser te doorkruisen. Even twijfel, maar we vertrouwen op het woord van Christian. Fluo jasjes aan, helmen aangespannen en go, safety first! Fietsen op een autostrade door een Zwitserse tunnel, alweer iets dat we van onze bucket-list kunnen afvinken. Het lawaai in de tunnel is overweldigend en dat is best eng, maar het was zeker voldoende veilig om deze doorsteek als fietser te maken. In de omgekeerde richting zouden we het minder aanraden, omdat je dan voornamelijk moet klimmen. In onze richting (Sonceboz tot Biel) blijkt trappen geen noodzaak te zijn.
Aangekomen in de stad installeren we ons bij Lake Biel. We genieten van de zon, de lekkere lunch en we blijven een tijdje zitten om de fietsen te poetsen en een boekje te lezen. Heerlijk, zo een middag! We schrikken ons een ongeluk wanneer we de prijzen van een cola zien op de terrasjes, € 7. Dan toch maar even een lokaal supermarktje zoeken voor een fris drankje! In de vooravond nemen we de funicular richting Evilard waar Christian en Martina ons met open armen ontvangen. We zien een prachtig huis met uitzicht over de stad en krijgen een hele verdieping/flat ter beschikking. Van daaruit zien we zelfs een glimp van de Alpen!
Onze hosts zijn de meest hartverwarmende mensen met wie we onmiddellijk een goede klik hebben. Christian en Martina zijn zelf een jaartje terug van een fietsreis van 1 jaar doorheen Europa. Ze hebben een hoop interessante verhalen te vertellen, we wisselen gretig tips uit en we lachen ons krom met hun avonturen. Christian neemt zelfs even de tijd om onze fietsen nog wat beter af te stellen voor in de bergen. Wat heerlijk om dezelfde passie op deze manier te kunnen delen met mensen die tot een paar uurtjes geleden complete vreemden waren voor ons.
De weerkaart voorspelt niet veel goeds voor de komende dagen, sneeuw in september! Verschillende passen over de Alpen zijn al gesloten en ze raden ons af om rechtstreeks tot daar te fietsen. In ons hoofd wringt het even maar we volgen ons buikgevoel en geven het volle vertrouwen aan de locals. Ze bieden aan om nog een nachtje extra bij hen te blijven slapen in Biel en regelen voor ons een overnachting bij Christian zijn ouders een 80km verderop. Van daaruit is het niet meer super ver naar Bremgarten, waar we dan kennissen van Niels kunnen bezoeken. We laten alles los en wat voelt dat goed. We genieten nog wat langer van Biel en de fijne ontmoeting!
Niet alleen de gastvrijheid is enorm, zonder het te vragen maken ze een hele route voor ons doorheen Zwitserland. De GPX-bestanden worden ons toegestuurd zodat we zeker geen highlights missen onderweg. Tijdens onze vrije dag in Biel maken we een leuke wandeling van 17km die, hoe kan het ook anders, door onze hosts werd opgemaakt. "Wat is het hier mooi!" fluisteren we meer dan eens tegen elkaar, puur genieten!
's Avonds verrassen we Christian en Martina met onze kookkunsten: een lekkere spaghetti à la Niels. Tot op de dag van vandaag sturen we af en toe nog een berichtje met deze geweldige mensen. Ondertussen mochten ze hun zoontje Ruben Nicolas verwelkomen. We zijn hen nog steeds dankbaar voor alle hulp en advies!
Wat.Een.Dag. Klimmen in het Jura Gebergte!
Ons tempo in de voormiddag is best goed en we merken dat we, tenminste op de vlakkere stukken, steeds sneller gaan. Eenmaal 15u staat er nog een 20tal km op ons te wachten, maar wel nog bijna 700 hoogtemeters. Het eerste stuk van 7 km klimmen gaat relatief vlot en is al mooi. Wanneer we aan het steilste stuk beginnen (1.6km aan een gemiddelde van 12.2%) krijgen we de eerste echte regenbui over ons heen. De poncho's aan, klimmen en zweten maar. We willen graag pauzeren, maar stilstaan betekent waarschijnlijk niet meer kunnen vertrekken. Na 50 minuten bereiken we eindelijk de top! Het uitzicht is fenomenaal, de afdaling is nog mooier. Door de regen is het heel glad, maar zoals steeds besluiten we om rustig en veilig te dalen. We vertrouwen volledig op onze Schwalbe Marathon Plus MTB Banden.
Rond 18u komen we aan bij Peter & Marlies, de ouders van Christian. Peter is tijdens de fietsreis van zijn zoon zelf ook beginnen fietsen. We zijn alvast benieuwd of we onze ouders ook ooit kunnen overtuigen. We komen aan op een prachtig erf, waar Peter & Marlies vroeger een boerderij met 800 varkens en kersenbomen hadden. Ze hebben heel hun leven hard gewerkt en genieten nu tijdens hun pensioen van wat meer rust en reizen. Eenmaal onze fietsen een veilig plekje hebben en we ons wat warmer hebben aangekleed, staat er een warm tasje soep op ons te wachten gevolgd door een uitgebreid avondmaal.
Bremgarten
Vandaag tikken we de eerste 1000km af op de fiets! Dit voelt geweldig en smaakt naar meer. We zijn zo trots op onszelf en kunnen het haast niet geloven. Onze benen voelen steeds sterker aan en we merken dat we ook sneller recupereren. Een maandje geleden zouden we na een dag vol hoogtemeters, zoals die van een dagje eerder, met stijve benen op de fiets gesprongen zijn. We voelen ons steeds fitter en het wordt een koude, maar geweldige fietsdag.
Na vier jaar zien we Marco & Corinne terug in hun huis in Bremgarten. Niels leerde hen kennen tijdens een maandje reizen in Afrika en het is een leuk weerzien. Ze gaan echter zelf drie dagen op vakantie naar Porto, maar we mogen tijdens het slechte weer de komende dagen in hun huis verblijven. Voor ze vertrekken naar de luchthaven hebben we nog even de tijd om wat bij te kletsen. We beloven om goed op hun huis te letten en onze fietsbenen wat rust te gunnen. Het is fijn om even onder ons twee in een huiselijke sfeer te verkeren. We doen boodschappen, de was, koken uitgebreid en kijken een film. De volgende dag maken we een stadswandeling door Bremgarten, een mooie stad waar jaarlijks de grootste kerstmarkt van Zwitserland plaatsvindt.
De Alpen wachten ons op
We besluiten om Bremgarten een dagje eerder te verlaten en via Lake Luzern naar de voet van de Alpen te fietsen. De heuvels veranderen opnieuw wat meer in echte bergen, op de achtergrond loeren de monsterlijke Alpen uitdagend. De omgeving tussen Bremgarten en Lake Luzern is prachtig en we zien in de verte de eerste sneeuw liggen. Rond Luzern is er veel verkeer en is het luid om te fietsen, maar zoals steeds slagen de Zwitsers er in om veilige fietspaden aan te leggen. De continue kijk op het meer doet ons de voorbij zoevende auto's snel vergeten.
Diezelfde avond staan er alweer mensen klaar om ons te hosten in hun appartement. Sonja en Pirmin bieden ons een zeteltje aan als slaapplek en koken lekkere risotto voor ons als avondmaal. Eerlijk is eerlijk, we zijn doodop van deze toch wel koude dag op de fiets en kruipen snel onder de wol. De volgende dag lijkt het heel slecht weer te worden, niet ideaal om de Alpen over te fietsen. We gaan slapen met een dubbel gevoel, want we vrezen dat het slimmer is om deze uitdaging aan ons te laten passeren en dat het nodig zal zijn om een treinrit te boeken.
Klimmen in de regen
We worden wakker met een berichtje van Sonja en Pirmin: "Wij zijn al naar het werk vertrokken. Blijf gerust nog een nachtje langer want het gaat de hele dag regenen/sneeuwen." Vooral Niels zit met twijfels want slecht weer in de Alpen is van een ander niveau dan slecht weer aan de Belgische kust. Toch kriebelt het bij ons beiden te hard en opeens zien we een mogelijkheid. "Morgen wordt het prachtig weer in de Alpen, zonnig! Als we vandaag op de tanden bijten, de koude trotseren en een hotelletje boeken onderweg, worden we morgen gewoonweg wakker in de Alpen!" Zo gezegd zo gedaan, we boeken een kamertje in Andermatt, spelen wat boterhammen naar binnen en trekken de deur van het appartementje achter ons dicht.
Er staat vandaag "slechts" 38km op de planning, waarvan de eerste 15 a 18km nog redelijk vlak zijn. Hierna begint het echte werk en overbruggen we net geen 1.100 hoogtemeters voor de rest van de dag. Op momenten is het ijzingwekkend stil en horen of zien we geen andere ziel. We horen het gegrom van grote watervallen maar we zien ze niet. Er zijn momenten dat we slechts enkele meters uit elkaar fietsen en we moeten vertrouwen op ons kleine achterlichtje. Het is best akelig en ontzettend zwaar, maar het blijft een van de mooiste fietservaringen ooit.
De laatste 12km schotelt ons ongeziene stijgingspercentages voor, we hebben het koud en zijn helemaal op! Pauze nemen betekent bevriezen dus we blijven trappen tot we eindelijk in Andermatt aankomen, een mooi skidorpje. We zijn zo ontzettend trots dat we er gewoon voor zijn gegaan en fietsen naar het hotelletje, snel een warme douche denken we. Helaas, de receptioniste was vergeten om onze sleutel klaar te leggen en we moeten nog een kwartiertje wachten voor we de deur van ons kamertje openen. Na de langste douche ooit en een deugddoende maaltijd (we aten nooit meer dan vandaag!) kruipen we ons bedje in, wat een ervaring.
De volgende ochtend openen we onze gordijnen en uit het niets verschijnt het massieve gebergte. Op slechts enkele tientallen meters zien we een bergflank naast ons hotel, tijdens het ontbijt zien we de zon steeds meer verschijnen en genieten we van het geweldige uitzicht. Je ziet andere hotelgasten meermaals kijken wanneer we voor de 4e keer terug aan het buffet aanschuiven! "Zo, nu zijn we helemaal klaar voor het laatste stukje!" zegt Stefanie lachend.
Nog slechts 9km tot aan de top, maar wel nog 630 hoogtemeters. Een paar weken geleden hadden we hier misschien voor gepast, maar we kijken elkaar vol goede moed aan en springen lekker ingepakt onze fietsen op. Het blijkt een stevige klim te worden, maar zonder al te veel gezeur bereiken we het hoogste punt van onze trip. We worden onderweg meermaals aangemoedigd door chauffeurs en mensen op hun koersfiets verklaren ons gek, maar we doen het gewoon! We bereiken de top van de Gotthard Pass, 2106m hoog, en we zijn ontzettend fier op elkaar. We geven onszelf niet al te vaak (eigenlijk te weinig) een schouderklopje, maar na deze prestatie hebben we dat toch zeker verdiend.
De afdaling van de Gotthard Pass is misschien nog mooier dan de klim. We dalen af aan de zuidelijke kant en het begin bestaat uit haarspeldbochten met kasseien. Heel uniek om mee te maken! We stoppen om de haverklap voor foto's en om te genieten van het uitzicht, het is adembenemend mooi. Zo traag als het klimmen voordaags ging, zo snel vliegen we nu opeens naar beneden. Voor we het goed en wel beseffen bevinden we ons weer op 400 meter hoogte en lijkt het alsof we al in Italië zijn aangekomen. Engels wordt er niet meer gesproken en de omgeving ziet er ineens heel pittoresk en charmant uit, typisch Italiaans bijna.
's Avonds wildkamperen we voor het eerst in Zwitserland. We komen onderweg een aantal mensen tegen en vragen eerst een plekje in de tuin, maar de locals die vooral Italiaans praten, begrijpen ons niet. Uiteindelijk zegt een man ons dat we naast het voetbalplein mogen staan, wildkamperen met toestemming dus. Het was helaas geen ideale nacht: Veel lawaai van de snelweg in de verte, de kerkklokken die elk uur luidden en een schuin voetbalveldje waardoor Stefanie telkens op Niels rolde. We werden ook gewekt door een beestje dat aan de tent kwam snuffelen, hadden we bezoek van een vos?
De volgende dag fietsen we verder richting Lugano, onze reis in Zwitserland zit er bijna op. Het voelt best een beetje raar want we beseffen allebei dat dit tot nog toe het hoogtepunt was van onze fietsreis door Europa, maar we zijn klaar voor Italië! Hoe ons dat afgaat kan je lezen in onze volgende blog, twijfels in Italië.
Om eindelijk een antwoord te geven op de titel van deze blog: Is fietsen in Zwitserland duur? NEE! Voor ons was dit een heel goedkope bestemming aangezien we steeds konden genieten van de Zwitserse gastvrijheid. De ontelbare uitnodigingen om bij mensen te overnachten hebben er voor gezorgd dat we amper geld uitgaven aan accommodatie, daar zijn we iedereen enorm dankbaar voor! Daarnaast klopt het wel dat het een pakje duurder is om in Zwitserland boodschappen te doen, maar ook daar kan je best wel heel wat op besparen. Laat de prijs van goedkope voeding nu nog best meevallen!
Zwitserland skippen omdat je bang bent voor de torenhoge kosten is dus niet nodig. Maak bij voorkeur wel gebruik van de platforms zoals Warmshowers, couch surfing, etc... en praat vooral met de locals. Je zal versteld staan van de mogelijkheden en gastvrijheid zodat je dit land toch 'on a budget' kunt bezoeken. Wil je ook graag in Zwitserland fietsen maar weet je niet waar te beginnen, laat ons gerust iets horen!
#travelblog #swiss #switzerland #schweiz #visitswitzerland #swiss_views #jura #juramountains #bremgarten #roadstotravel #cyclingswitzerland #worldbycycling #bikelife #bikewander #biketherapy #dreamofcycling #autumnvibes #spendlifetravelling #sustainabletravel #sustainabletourism #responsibletravel #ecotraveller #slowtravel #roadstomovement
