April doet wat hij wil
Onvoorspelbaar weer tijdens een fietsvakantie! Tijdens onze eerst week op de fiets, fietsten we nog in korte broek, nu zijn we helemaal ingepakt om de koude en natte dagen te trotseren. Lees alles over onze avonturen van afgelopen weken in deze blog.
Sneeuwpret of niet?
1 April, 2022 - Deze datum staat erom bekend om grappen met elkaar uit te halen. Stefanie wordt wakker en denkt onmiddellijk dat Niels aan het eerste mopje van de dag begint. "Kijk buiten schat, het heeft gesneeuwd!". Stefanie haar lach verandert snel in een of andere bezorgde uitdrukking wanneer ze het sneeuwtapijt ziet liggen, want als er iets is waar ze niet warm voor loopt, dan is het wel sneeuw. Het doet haar denken aan de glibberige tramsporen in Gent waar ze vroeger meerdere keren onderuit ging met de fiets. Een magisch wintermoment heeft ze nog niet echt meegemaakt, zal het vandaag misschien gebeuren?
We bekijken 's ochtends de mogelijkheden om eventueel de trein te nemen, zelfs onze Warmshower hosts stellen voor dat we een dag langer mogen blijven. Geen weertje om buiten op de fiets door te brengen zeggen ze. De noorderwind staat stevig in ons nadeel, maar toch besluiten we om er gewoon voor te gaan. Olivier en Zoë van WeLeaf sturen ons een berichtje: "Geniet er maar van, voor je het weet is de sneeuw alweer verdwenen." Fietsen klaar zetten, warme fietskledij aan en off we go.
Ondanks de snijdende wind moet Stefanie al snel toegeven dat het witte landschap voor prachtige taferelen zorgt. Het geeft een speciaal en best stoer gevoel wanneer we met onze mountainbike bandjes doorheen de sneeuw vliegen en initieel genieten we van deze nieuwe ervaring. Mooie liedjes duren jammer genoeg niet lang, want wanneer de wind na een uurtje fietsen volop aan kracht wint, is het simpelweg te koud om rond te kijken en te genieten van de uitzichten. Op vlakke wegen zakt ons gemiddeld tempo naar 7 a 8 km/u en we verbijten de koude pijn in onze gezichten. We durven allebei best wat afzien tijdens deze fietsreis en zulke momenten behoren hier ook bij, maar dit gaat ons net wat te ver. De gevoelstemperatuur zakt tot enkele graden onder het vriespunt en we moeten toegeven dat we hier simpelweg nog niet klaar voor zijn en waarschijnlijk ook niet voor over de juiste kledij beschikken.
Na een 25-tal km komen we aan in Diepholz, waar we onze lunch mogen opeten in een verpakkingsvrije winkel. We warmen onszelf op met een warme tas chocomelk en een koffietje en schuilen voor het barre weer. Hier besluiten we om het tweede gedeelte van de dag met de trein te doen, om dan de laatste 7 km naar onze hosts Susy en Sönke te fietsen. Een zalig verblijf waar we slapen in de yogaruimte van Susy, een lekkere maaltijd krijgen aangeboden en zeer interessante gesprekken hebben met een koppel dat 20jaar geleden zelf voor 4 jaar op wereldreis ging met de fiets.
De wind is onze grootste vijand
De volgende ochtend loert het zonnetje om de hoek, maar het is al 10u voorbij wanneer de fiets opspringen. Dat krijg je nu eenmaal als je in goed gezelschap verblijft en je gezellig kan blijven door babbelen. Het is een pak minder koud dan de vorige dag en 13km/u fietsen lijkt opeens razendsnel. De wind blijft de hele dag in ons nadeel blazen en wanneer we Bremen bereiken hangt onze tong al op onze knieën. Dit soort wind kennen we van tijdens onze fietsreis in Zwitserland, maar toen kregen we er wel een prachtig uitzicht voor in de plaats, iets wat we momenteel toch wel een beetje missen.
Wanneer het fietsen op zichzelf niet heel interessant blijkt dan zoeken we ons genot in iets anders, namelijk het moment waar we vaak het meest naar uitkijken: de lunchpauze! Eenmaal aangekomen in Bremen kiezen we een plekje uit de wind, in het zonnetje bij een tankstation. We zijn net klaar om onze tocht verder te zetten wanneer een lokale fietser op ons afkomt. "Hebben jullie nog een slaapplaats nodig voor vanavond?" vraagt hij ons. We proberen geen enkele uitnodiging af te slaan, maar zo wordt onze fietsdag toch wel heel kort denken we. De lokale fietser, Nils genaamd, geeft ons zijn nummer en wat tijd om er over na te denken. Lang hebben we niet nodig, want zoals steeds zijn we eerlijk naar onszelf en elkaar toe en moeten we toegeven dat we best zin hebben in deze korte fietsdag. Zo gezegd, zo gedaan. We sturen Nils een berichtje en een half uurtje later staat hij voor zijn huis klaar om ons op te vangen. Hij legt uit dat het een pas gekocht huis in volle renovatie is, maar een klein onderdeel wordt via AirBnB verhuurd. Vandaag zit er niemand in, dus mogen wij het simpelweg gebruiken voor een nachtje.
De meeste mensen vinden ons altijd stoere fietsers en onbewust voelen we ons vaak dat we aan dit beeld moeten voldoen. Hierbij mogen we niet uit het oog verliezen dat dit ónze reis is en dat we alles mogen doen op onze manier, ook al betekent dit soms dat we niet de meest spannende verhalen te vertellen hebben. Niks moet en alles kan, dat is steeds onze insteek geweest en dat moet het ook blijven. Niet alles moet voor ons met de fiets afgelegd worden en niet elke fietsdag moet 75km lang zijn. Op deze manier blijven we het meest open voor spontane ontmoetingen en verrassingen onderweg, de grootste reden waarom we deze reis te fiets doen.
Natte dagen
Na Bremen volgt Hamburg waar we drie dagen overnachten bij Heike en Völker, die we via deze weg nogmaals ontzettend willen bedanken voor de gastvrijheid. Het zijn drie ontzettend natte dagen, geen fijn fietsweer en we krijgen de vrijheid om even aan onze blogs en foto's te werken terwijl zijn hun dagelijks leven leiden. Ook nemen we de tijd om de stad te ontdekken, wat trouwens een enorme aanrader voor een citytrip is.
Na drie overnachtingen blijft het nog steeds enorm hard regenen, de voorspelling worden steeds slechter. We springen op onze fietsen en opeens draait de wind in ons voordeel. Dat is geleden van onze fietsdag van Gent naar Antwerpen (lijkt een eeuwigheid) en de regen deert ons niet. We vliegen vooruit en fietsen in dit barre weer meer dan 72km. Onderweg zie je veel mensen met hun warm koffietje of vanachter autoraam raar naar ons kijken. Wij voelen ons top ondanks de natte koude en genieten van elke minuut.
Een nadeel aan de hevige regen (van de voorbije dagen) is dat de weilanden en veel campings er kletsnat bij liggen. Geen fijn kampeerweer in de modderige bossen of ondergelopen weilanden. Een momentje voor onszelf breekt aan en we gaan een nachtje op hotel in Neumünster. Vaak zijn we zo bezig met ons budget, maar er zijn momenten dat we dit even moeten parkeren en simpelweg moeten genieten van een warm hotelkamertje. Onze fietsen, tassen en wijzelf hangen volledig onder de modder bij aankomst. De eigenares staat al klaar met een emmertje warm water en helpt de tassen proper te maken en ze naar boven te dragen. "Ik heb een goede poetsvrouw, dus maak je geen zorgen als het vuil wordt." knipoogt ze naar ons. Voor dit hotel ook een dikke dank je wel aan de mama van Niels, die ons als origineel trouwcadeau 1 leuke hotelovernachting per maand geschonken heeft!
Na regen komt zonneschijn... toch?!
Een veel voorkomend gezegde dat tijdens onze fietsreis ook even vorm lijkt te krijgen, al is die vreugde maar van korte duur. Nu is het tijd voor hagelbuien, nog steeds gepaard gaande met (ondertussen weer in ons nadeel blazende) wind. Stefanie fietst met 1 hand om haar gezicht zoveel mogelijk te beschermen. Nog nooit zagen we op enkele dagen tijd zoveel hagel in ons leven. De fietsroute die we momenteel volgen in Duitsland is zeer mooi en leidt ons doorheen mooie, open natuur, maar biedt ook weinig mogelijkheden om te schuilen. Meer dan ons lief is vliegen de hagelbollen ons om de oren en op één moment is het eng wanneer een hagelstorm ons treft op een grote weg zonder apart fietspad. Geen andere optie dan door te fietsen tot ook dit moment weer passeert en we weer genieten van enkele minuten droogte.
Skin care staat niet echt op ons to do lijstje maar na enkele dagen wind en hagel voelt onze huid aan als schuurpapier. Tijd om ons zelf goed te soigneren met een hydraterende gezichtscrème de komende dagen.
Mentaal zijn dit soort fietsdagen niet te onderschatten, want de dagen voelen een pak zwaarder dan in "normale" omstandigheden. Het is een beetje naïef van ons om te denken dat, omdat dit het begin van onze trip is en de lente eraan komt, elke dag zonnig fietsweer moet zijn. Tuurlijk is dat niet zo, maar op een of andere manier hadden we dat beeld in ons hoofd en moeten we onszelf hier op koudere momenten over zetten. Niet altijd even gemakkelijk, maar we leren hierdoor al snel ontzettend veel over onze mogelijkheden en onszelf, we worden sterker! We merken ook weer dat we op de goedheid van de mensen kunnen rekenen. Slapen bij een Warmshowers host die vijf vluchtelingen uit Oekraïne opvangt doet ons realiseren hoeveel geluk we hebben dat wij zelf de keuze kunnen maken voor deze manier van leven.
Denemarken is in zicht
De laatste dagen in Duitsland zijn bijna aangebroken, we genieten meer en meer van de uitzichten. Want het mag ook gezegd worden, de routes zijn de moeite, zeker hoe noordelijker je fietst! Meer info over de routes die we hebben gevolgd kan je in deze blog terugvinden. Op het moment van schrijven bevinden we ons 10km van de grens met Denemarken. We kijken er enorm naar uit om dit land met de fiets te ontdekken. Nieuwe natuur, nieuwe cultuur, nieuwe ontmoetingen, nieuwe manier van kamperen etc.
Zo, genoeg geklaagd over het weer ;) Het leert ons om er op de fiets niet te veel over te mopperen. Dat kost ons te veel energie maar er hier over schrijven geeft ons ruimte om het te ventileren en te relativeren. Het hoofd moet meestal meer doen dan het lichaam en dat is een moeilijk en 'ongoing' proces. Wie weet lezen we dit later terug en denken we, och, het viel allemaal toch goed mee. We vinden het wel belangrijk om dit aan te kaarten naar de buitenwereld toe, een fietsreis is niet altijd 'a walk in the park'. Vaak vind je online en op sociale media enkel de mooie kant van dergelijke avonturen, maar er komt uiteraard veel meer bij kijken. Als je de juiste mindset hebt, kan iedereen deze trip maken zijn wij van mening.
Wat denk jij? Had jij al lang een last-minute naar de zon geboekt? Of vind je ons misschien net te grote softies op de fiets? Wij zijn benieuwd naar jullie verhalen. Welke zijn voor jullie de grootste uitdagingen tijdens een (fiets)reis of vakantie? Laat het achter in onze comments!
