Alle Tijd van de Wereld
We zijn al een paar dagen onderweg, langzaam vervolgen we onze weg in Europa richting het Noorden. We fietsen doorheen Duitsland en laten ons leiden door het advies van de mensen die we onderweg tegenkomen. We beseffen nog niet goed dat onze agenda's leeg zijn, dat er geen einde is aan deze wereldreis en dat we vanaf nu alle tijd van de wereld hebben.
European Divide: Te hoog gegrepen?
25 maart 2022 - We werpen nog een laatste blik op de prachtige kathedraal van Keulen, een prachtig bouwwerk dat over de Rijn uitsteekt. De vorige avond hadden we het (voorlopig?) laatste familiebezoekje van Niels zijn papa en plus mama, dat we allebei nog even moeten verwerken. Nu is het echt aan ons, alleen wij tweetjes als team on the road.
Het duurt even voor we de randstad van Keulen zijn uit gefietst en we moeten de fietsen al een eerste keer duwen over een steile voetgangersbrug. Niet veel later bereiken we het eerste natuurgebied, een prachtig bos waar de bodem is bedekt met kleurrijke bloemetjes. Hier begint het vervolg van onze route, we willen graag de European Divide volgen tot in Noorwegen. Een onverharde fietsroute die van de Noordkaap tot helemaal in Portugal gaat.
Al snel wordt onze fysieke conditie op de proef gesteld met serieuze klimmetjes doorheen het losse zand, we geraken niet boven gefietst. De fietsen worden meer dan ons lief is doorheen de onverharde ondergrond geduwd tot de top van het zoveelste bergje. Stefanie voelt haarzelf nog niet fit en Niels helpt bij verschillende klimmetjes om haar fiets boven te krijgen. Een reality check die, naar onze mening, iets te vroeg komt.
We voelen dat de route momenteel te zwaar is in dit stadium van de reis. Onze lichamen zijn nog niet aangepast aan de dagelijkse routines en kilometers op de fiets. Wanneer we aankomen bij onze Warmshowers host verklaart hij ons voor gek en raadt ons snel aan om een andere route te volgen. Dit gedeelte van de European Divide blijkt een pittige mountainbike route te zijn, wat we doorheen de dag ook merkten wanneer de zoveelste elektrische MTB ons voorbij komt gevlogen.
Luisteren naar het advies van de locals is één van onze vuistregels. De beste tips en het meest eerlijke advies komt meestal van diegenen die een regio door en door kennen. Het is nog steeds wennen om onze eigen planning overboord te gooien, maar we leren het meer en meer om dit advies ten gronde te nemen. We hebben alle tijd om ons aan te passen, moeten nergens zijn en deze flexibiliteit is nu eenmaal nodig bij een wereldreis met de fiets. De volgende dag beslissen we om voor even de European Divide te verlaten en onze beentjes wat meer te trainen op de iets toegankelijkere, verharde wegen.
Waar we eerst nog jaloers waren op de voorbij zoevende mountainbikers op hun elektrische fiets, vinden we het nu weer ontzettend stoer van onszelf dat we met onze fietsen op pad zijn. Tijdens een beklimming worden we toegejuicht door een ouder koppeltje. "Ohne motor"? roepen ze verbaasd terwijl we traag maar gestaag de heuvel op klimmen. Zeker zonder motor!
Gastvrijheid in Duitsland
We merken dat er ontzettend veel Warmshowers hosts in Duitsland zijn. De nachten in de tent zijn koud en wildkamperen mag niet, dus we besluiten meer gebruik te maken van het netwerk. Wanneer onze hosts in Dortmund ons ontvangen met open armen, worden we vanaf het eerste moment in de watten gelegd. Een fris glaasje water, getrakteerd worden op een Indisch etentje, een rondleiding langs het voetbal stadion van BVB Dortmund en veel interessante gesprekken. Ze staan zelfs hun enige slaapkamer af om deze als "honeymoon suite" voor ons te voorzien. Een beetje ongemakkelijk, maar toch heel comfortabel kruipen we gelukkig het bed in.
Zijn we op reis of op vakantie?
Tijdens een lunchpauze vragen we aan elkaar of we al goed en wel beseffen dat we nu voor langere tijd weg zijn. Het besef is er nog steeds niet, het lijkt alsof we op een korte vakantie zijn en dat we binnenkort terug keren naar huis om te werken. We vragen onszelf af wanneer we helemaal zullen beseffen dat dit ons leven is voor de komende jaren.
We genieten van de eerste lentezon die ons fijn verwarmt tijdens lange lunchpauzes. Maar goed ook, want de stevige Noorderwind zorgt toch voor koude beentjes tijdens het fietsen. Wanneer we onze benen even strekken, komt een lokale boer een praatje met ons slaan. Hier maken we heel graag tijd voor, want het leidt steeds tot heel interessante gesprekken. Boer Johannes is onder de indruk van onze onderneming en vertelt over zijn eigen leven. "Over twee jaar met pensioen en hopelijk nog eens op reis. Zo gek als jullie zal ik nooit zijn, maar naar Vancouver Island zou ik jullie graag vergezellen." zegt hij met een glimlach. Op een ander moment worden we uit het niets uitgenodigd voor een theetje door Bruno die ons aan de kant van de weg staat op te wachten. We willen op elk moment ingaan op de uitnodiging van mensen!
Zou jij een vreemde in jouw huis uitnodigen?
Wanneer we deze blog schrijven bevinden we ons in Lemförde bij een nieuwe Warmshowers host. We verblijven hier zonder dat de hosts zelf thuis zijn, wat toch wel heel speciaal is. Mensen zijn zelfs bereid om ons de code van hun poort te geven en de geheime locatie van hun huissleutel. Tot twee jaar geleden hadden we hen waarschijnlijk zelf ook voor gek verklaard, maar wat is het mooi om deze gastvrijheid te ervaren.
Elke cultuur is anders en over de Westerse cultuur heerst toch nog steeds een misvatting denken wij. Het klopt dat we meer terughoudend zijn en dat iedereen wat meer in zijn eigen cocon blijft leven. Maar toch... als je goed genoeg rond je kijkt en de ogen open houdt voor opportuniteiten, kom je zoveel mogelijkheden tegen en genoeg mensen die je maar al te graag leren kennen. "De meeste mensen deugen", zijn wij allebei van mening.
Zelf willen we, wanneer het ooit tijd is voor een eigen stekje, ook op deze manier in het leven staan. Het vertrouwen schenken aan de mensen, zelfs als je ze nog nooit hebt ontmoet. Iedereen ontvangen of minstens helpen, ongeacht afkomst, huidskleur, politieke of seksuele voorkeur... Er is niets zo mooi dan mensen te accepteren om wie ze zijn, je krijgt er ontzettend veel voor terug in de plaats.
Wat zou jij doen als wij met onze fietsjes onverwacht voor de deur staan en vragen voor een plekje voor onze tent of een warm bedje? Zou je open doen, ons binnen ontvangen, ons een logeerkamer aanbieden? Of zou je het toch eerder wantrouwen, de deur dicht laten, ons doorsturen naar een camping? Wij zijn benieuwd!
